- Met beperking in tijd terugdraaiende teller (15j) en afnemende teruglevertarieven is de tendens van fotovoltaïsche systemen in toenemende mate richting eigen verbruik.
- Dit is ook logisch, aangezien de prijs van elektriciteit nu veel hoger is dan het teruglevertarief én de eigen geproduceerde stroom maar slechts +/- 1/3 kost vanaf 0,07 Ct/kWh, zie calculatie J.P. Bohez.
- De mate van zelfvoorzieningheid toont aan in hoeverre een huishouden zichzelf kan voorzien van elektriciteit uit zijn eigen zonne-energiesysteem.
- Een zelfvoorzieningsgraad van 100% zou betekenen dat men volledig van de netbeheerder zou kunnen ontkoppelen om zichzelf van elektriciteit te voorzien en als volgt berekend: Autonomie graad (%) = zelf verbruikte zonne-energie / totaal energieverbruik.
- Een fotovoltaïsch systeem met een geïnstalleerd vermogen van 5 tot 20 kWp en een jaarlijks verbruik van 4.000 kWh, kan een zelfvoorzieningsniveau van 50% worden bereikt. Indien een opslagsysteem is geïntegreerd, neemt de zelfvoorzieningsgraad vanaf een opslagcapaciteit toe vanaf 3 kWh en identieke zonne-energie installatie en jaarlijs elektriciteitsverbruik tot 75% en bijna 100%.
- Dus is de aanschaf van een dergelijke opslag voor batterijen meer dan het overwegen waard.
- Omdat één ding zeker is, namelijk, het teruglevertarief op 8-4-2019 is vastgesteld op 15 jaar, vanaf de ingebruikname, maar de prijs van elektriciteit zal blijven stijgen, waardoor eigen verbruik steeds aantrekkelijker en lucratiever wordt met nog extra feit dat glaszonnepanelen, tot 35 à 45 jaar stroom leveren met de gedane investering.
- Hier een voorbeeld van het berekenen van het niveau van zelfvoorziening voor een typisch gezin van 4 personen en verbruik van 4.000 kWh per jaar en een opslagsysteem met 95% efficiëntie.
